Tijdens een gewone familieshoot gebeurde het onverwachte. De opa, met zijn pijp en verhalen, zat op de stoel in mijn (mobiele) studio. Zo ontstond in mijn hoofd al dit beeld vol mysterie en magie, buiten het plan om.
Het verhaal achter de foto
Tijdens een familieshoot ontstond er iets onverwachts — een moment dat helemaal los stond van de gebruikelijke groepsfoto’s.
Ik ken “The Pipeman” als een man vol verhalen, een verteller die zijn pijp rookt terwijl hij de wereld om zich heen tot leven brengt. Die mysterie en het sprookjesachtige daarvan wilde ik vangen.
Zo ontstaan er soms beelden die een eigen verhaal vertellen, een beeld dat verder reikt dan het moment zelf. Dit portret is er zo één — een stille vertelling van tijd, magie en verbondenheid.
Hij zat daar alsof de tijd hem vergeten was — een schim in een wereld waar niets zeker is. De rook wikkelde zich om hem heen als een stille verteller, fluisterend over geheimen en oude beloftes. Elke krul danste een macabere ballet, die het onuitgesprokene vorm gaf. De schaduwen neurieden hun eigen verhalen, gevangen in de tijd. En hij? Hij luisterde gewoon, glimlachte zacht, alsof hij de enige was die hun taal begreep.
Een portret toont niet zomaar een gezicht. Het kan een verhaal fluisteren, een herinnering omarmen, of een vluchtig moment vangen.